دو مطالعه اخیر سعی داشته‌اند که نشانگرهای بیماری “کووید طولانی” را کشف کنند. این نشانگرها ویژگی‌هایی در خون، بافت‌ها یا مواد بدنی انسان هستند که می‌توانند اندازه‌گیری و پیگیری شوند و گاهاً نشانه‌هایی از عفونت یا بیماری ارائه دهند. (فشار خون و کلسترول بالا، به عنوان نمونه، دو نشانگر معمول هستند که پزشکان در ویزیت‌های پزشکی عادی تجزیه و تحلیل می‌کنند.)
یک مقاله جدید از تیم تایس و دیگران در دانشگاه پنسیلوانی در روز دوشنبه در مجله Cell منتشر شد. این مقاله به بررسی هم بیماران واقعی – برخی از آنها دارای کووید طولانی هستند و برخی دیگر به طور کامل بهبود یافته‌اند – و مدل‌های حیوانی می‌پردازد.
تحقیقات آنها نشان می‌دهد که انتشار اینترفرون‌ها – گروهی از پروتئین‌های ارتباطی که سلول‌ها به عنوان یک سیستم هشدار دهنده ارسال می‌کنند هنگامی که تهدیدی ویروسی وجود دارد – ممکن است منجر به کاهش یک پیام‌رسان شیمیایی کلیدی به نام سروتونین شود. به تبع آن، این ممکن است منجر به اثرات شناختی مانند مشکلات حافظه یا احساس “تاری دماغ” شود.
تیم محققان متعجب شد که برخی از افراد مبتلا به کووید طولانی هنوز هم قطعات ویروسی را در دستگاه گوارش خود دارند، حتی بعد از آنکه دیگر مثبت تست ویروسی نداشتند. این ذرات، که از طریق نمونه‌های مدفوع شناسایی شده‌اند، ممکن است کافی باشند تا انتشار اینترفرون‌ها را فعال کنند.
