مارتا پروس همچنان لحظه‌ای را به یاد می‌آورد که در سن 48 سالگی، برای اولین بار از سمعک استفاده کرد. او در حالی که 69 سال دارد و در مونترال زندگی می‌کند، به عنوان یکی از مربیان همتای Hear Quebec در حوزه کم شنوایی مشغول به فعالیت است. پروس با حس ترس و نگرانی خاصی به تجربه نخست خود با سمعک می‌نگرد: “آنها را برداشتم و فوراً به سمت سر کار بازگشتم. در اطراف ساختمان قدم می‌زدم و به خود گفتم: ‘این اشتباه است.'”
این زندگی‌نامه تلخ پروس به ما یادآوری می‌کند که کم شنوایی نه تنها به انزوا و تنهایی منجر می‌شود، بلکه ممکن است به زوال شناختی نیز منجر شود. از طرف دیگر، کارشناسان اظهار می‌کنند که تشخیص و درمان به موقع کم شنوایی می‌تواند از انزوا و مشکلات روانی جلوگیری کند.
در این سیاق، اهمیت حفظ روابط اجتماعی برای افراد کم شنوا بیان شده است. پروس شاهد این موضوع بوده و توجیه می‌کند که بسیاری از افراد به دلیل عدم درک دیگران از مشکلات شنوایی‌شان، دوستی‌های خود را از دست داده‌اند.
در پایان، توصیه می‌شود که بزرگسالان به طور دوره‌ای شنوایی خود را بررسی کنند و در مواجهه با صداهای بلند از ابزارهای محافظ گوش استفاده کنند. همچنین، از تکنولوژی‌های جلوگیری از کاهش شنوایی مانند گوش‌گیرها و هدفون‌های حذف کننده نویز استفاده کرده و به حفظ سلامتی شنوایی‌شان اهمیت دهند.
