مارش سندی هشت ماه است که از زانو آسیب دیده و با مشکلات پارگی مینیسک و کیست بیکر دست و پنجه نرم می‌کند. این زن 66 ساله اهل اوکوتوکس، آلبرتا، اظهار می‌کند که وضعیتش در حال بهبود است، اما بدون حمایت پزشک خانواده، بهبود یافتن برای او دشوار است.
از ماه آگوست، پس از اینکه پزشک خانواده‌اش کلینیک محلی را ترک کرد تا به دنبال مسیر شغلی جدیدی بگردد، مارش به مراقبت‌های بهداشتی اولیه دسترسی نداشته است.
مارش اظهار کرده است: “مردم زیاد و پزشکان کم هستند.”
او یکی از کمترین سالمندان در کشور است که برای یافتن پزشک خانواده نامه نوشته است. به ویژه از زمان شروع شیوع COVID-19، سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی در کشور با کمبود نیروی انسانی ناشی از مهاجرت پرستاران و سایر کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که این حرفه را ترک کرده‌اند، روبرو شده‌اند.
دکتر لزلی چارلز، استاد گروه پزشکی خانواده در دانشگاه آلبرتا، اظهار داشته است که به علت این موضوع، برخی از مردم نمی‌توانند به مدت زمان معقولی وقت با یک پزشک خانواده یا جراح رزرو کنند. با توجه به اینکه انتظار می‌رود جمعیت سالمندان در دهه‌های آینده به اوج جدیدی برسد، کارشناسان هشدار داده‌اند که سیستم مراقبت‌های بهداشتی کانادا برای جمعیت سالخورده آماده نیست.
