گزارشات آماری جدید شهر نشان می دهد میانگین تعداد افرادی که هر روز از پناهگاه های بی خانمان تورنتو روی برمیگردانند در ماه ژوئن تقریباً 10 برابر بیشتر از سال قبل بوده است.
دیل برشتاین، داوطلب کمک رسانی اظهار داشت که پنج شنبه گذشته سه بار با 311 تماس گرفت و بیشتر بعد از ظهر را پشت تلفن د رحالت انتظار گذراند و تلاش کرد زنی را از زیر باران بیرون بیاورد. برشتاین گفت که این زن حداقل از زمستان گذشته با بی خانمانی اپیزودیک دست و پنجه نرم کرده بود. او تلفن همراهی نداشت. تماس‌های بعدی بورشتین با قسمت مرکزی نتیجه ای نداشت و کارکنان بارها به او گفتند که تخت مناسبی برای پیرزن وجود ندارد.
زنی که ماه گذشته در تورنتو به دنبال سرپناهی رفت اظهار کرد که شش بار در روز برای جستجوی یک مکان با مرکزتماس گرفته است. او قبلاً در یکی از هتل های سرپناه شهر اقامت داشته است. اما گفت که برای شرکت در یک برنامه توانبخشی آنجا را ترک کرده است. این تصمیمی بود که او امیدوار بود بتواند زندگی اش را تغییر دهد. اما هنگامی که آن برنامه تمام شد، او برای یافتن مکانی برای ماندن تلاش کرد. او گفت: «من ناامید هستم.»
آخرین روزی که یک کارگر نیروی خدماتی به او کمک کرد تا برای پیداکردن سرپناه تماس بگیرد، آنها بیش از نیم ساعت پشت خط منتظر بودند تا اینکه به آنها گفته شد که مجددا تماس بگیرند. او احساس خوشبختی می کند که افرادی را دارد که به طور موقت پیش آنها بماند. “شما باید صبور باشید. سیستم همان چیزی است که هست.»
ارین ویتون، سخنگوی شهر، اذعان کرد که این آمار نشان می‌دهند که سیستم با “تقاضای قابل توجهی” روبرو است ، و اشاره کرد که تقریباً 8000 نفر در هر شب در حال حاضر در پناهگاه‌های تورنتو اقامت می‌کنند که حدود 2000 نفر بیشتر از آوریل سال گذشته است.
مزایای شهروندی کانادا
زندگی در شهر Longueuil کبک
ویتون در ایمیلی نوشت: همه‌گیری COVID-19، بحران مواد مخدر و «فقدان حیاتی مسکن حمایتی و مقرون‌به‌صرفه» به نیاز بیشتر ما به پناهگاه ها دامن زده اند. علاوه بر این، از سپتامبر سال گذشته، او گفت که شهر پس از کاهش محدودیت‌های مرزی شاهد «افزایش قابل‌توجهی» در پناهجویان و متقاضیان پناهندگی بود که به خدمات پناهگاه تورنتو متکی بودند.
ویتون گفت که وقتی نمیشود فورا تختی را برای پناهنده ای رزرو کرد، کارکنان بخش ورودی آنها را تشویق می کنند که دوباره تماس بگیرند و همچنین می توانند شماره تلفنی را بخواهند که متقاضی بتواند با آن تماس بگیرد.
کارگران بخش و تورنتونی های بی خانمان می گویند که این می تواند یک مانع بزرگ باشد. آلویس میلر، که سال ها با بی خانمانی دست و پنجه نرم می کرد، گفت در حالی که در سال 2020 در بیرون از خانه می ماند، مجبور شد از تلفن پرداختی در ایستگاه TTC برای تماس با کارکنان پذیرش استفاده کند. او گفت که پیدا کردن یک فضای مناسب ماه ها طول کشید.
منبع: thestar.com
